Piotr Zieleniak
Moderator
Dołączył: 21 Sie 2006
Posty: 358
Przeczytał: 0 tematów
Pomógł: 12 razy
Ostrzeżeń: 0/3
Skąd: Lublin
|
 Wysłany: Pią 21:57, 26 Maj 2017 Temat postu: |
|
|
Tura pierwsza. Bartek idzie na jezioro o którym mamy jakąś wiedzę. Łukasz na Olo tam nasza wiedza jest ograniczona.Ja jadę na górny Vez o którym nie wiemy nic po za tym, że trudno się tam przemieszczać- ogromne głazowiska, krzaki. Na stanowisku nr 11 jest most i całkiem dogodny do poruszania się brzeg z tym, że tylko w dolnej części. Później dowiaduję się, że trzy ostatnie stanowiska są poza odcinkiem no kill a tam gdzie da się przemieszczać ryby są zjedzone. Tamtejszy wymiar to 15 cm a limit dzienny dziesięć sztuk. Daję sędziemu telefon i proszę o kilka zdjęć z tury oczywiście w miarę możliwości. Na początku tury wypatrzyłem w wolnym głębokim miejscu maleńkiego pstrążka pod powierzchnią. Usiadłem w trawach poniżej rybki i odczekałem dziesięć minut do komendy start. Po czym wykonałem cichutki rzut suchą muszką z mini nimfką (dry dropper). Rybka natychmiast rozpłynęła się w toni. Rozpocząłem łowienie nimfą we wszystkich potencjalnych miejscówkach, których było mnóstwo. Kolejne dołki, rynienki, płańki i nic. Staram się łowić z brzegu i w dystansie, który nie płoszy ryb.
[link widoczny dla zalogowanych]
W pewnym momencie marsz brzegiem staje się niemożliwy. Potężne pionowe skały.zastanawiam się jak sędzia za mną przejdzie jednak On nie bacząc na głęboką zimną i pełną skał wodę przechodzi przez rzekę w zwykłych gumowych butach brodził poniżej mnie zanurzony do pasa
Im wyżej tym większe głazy i trudniejsze przemieszczanie. Zmieniam muszki szukając skutecznej oraz szukam miejsc z pstrążkiem. W końcu łowię pierwszego maluszka a właściwie tracę go w locie. Rybka wzięła w płytkim miejscu na końcu płańki.Przypominam sobie obserwowanego na Słowacji Francuza, który łowił trzymając podbierak w ręce,postępuję tak samo.Do końca stanowiska docieram równo z końcem tury. Dwie rybki łowię na małą czarną nimfkę z czarną kulką.
[link widoczny dla zalogowanych]
Wynik jest słaby ale przynajmniej mam jakieś obserwacje do przekazania kolegom z drużyny.
Wiem też, że łowienie jest skrajnie różne od tego jakie znamy na co dzień. Zwyczajnie nie jesteśmy specjalistami w łowieniu pstrążków po 15 cm.
Tura druga Coura.Tam na treningach łowiliśmy najwięcej. Losuję bit nr. 2 Przy czym trzy pierwsze stanowiska są oddalone od pozostałych o kilka kilometrów i tam raczej nie było spektakularnych wyników.Nasi sędziowie są kolorowi i bardzo sumienni. Towarzyszy mi także sędzia sektorowy, który wspomina ubiegłoroczne zawody na Łupawie. Wypowiada się o nich bardzo pochlebnie. Natomiast o Courze mówi, że tutaj się ryb nie łowi tylko na nie poluje. Rzeka wygląda skrajnie inaczej od miejsc treningowych.Ogromne pokryte mchem skały i głębokie kilkumetrowe dziury. Brodzenie możliwe tylko w kilku miejscach a przemieszczanie się brzegiem bardzo utrudnione. Rozpoczynam od miejsca w którym w pierwszej turze złowiono kilka ryb. Łowię tam jednego tęczaka na 14 cm. Następnie poruszając się w górę rzeki wypatrzyłem mini pstrążka. Podaję mu sprawdzone na treningu muszki i nic. Rybka rozpływa się w toni. Tym razem sędzia sektorowy dzierży aparat.
[link widoczny dla zalogowanych]
Tura dobiega końca a ja nie mam ryby. Staram się jak tylko potrafię by nie przyzerować, by zrobić wynik dla drużyny. Dosłownie na dwie minuty przed końcem zapinam ogromnego pstrąga. Ryba kieruje się wprost pod drzewo zwalone do rzeki. Jakimś zbójeckim skokiem do rzeki zagradzam rybie drogę ucieczki.Hol pięćdziesiątaka na żyłce 0,10 i wędeczce w klasie 2 wcale nie jest łatwy jednak kończy się powodzeniem.
[link widoczny dla zalogowanych]
Rybę wyholowałem już po końcu tury. Sędzia sektorowy zaproponował pamiątkowe zdjęcie. Stanowisko powyżej zeruje portugalski lider Rui.
Tak naprawdę był to słaby wynik. Chłopakom też nie szło najlepiej.Mimo to staraliśmy się nie poddawać.
Tura trzecia. W związku z tym, że mnie na treningu jeziorowym poszło dobrze na jezioro jadę sam a nasi trenerzy pomagają,szukają recepty na rzece. Na jeziorze łowię trzynaście ryb i tam jest dwójka sektorowa. Natomiast na rzekach łowimy znacznie poniżej poziomu Francuzów i Hiszpanów. Wiemy, że Oni mają sposób, receptę, muszkę. To zdecydowanie ich łowienie.
Tura czwarta, nerwowa. Jadę na rzekę Olo, Bit nr.12 Ponownie trafiam na stanowisko oddalone od pozostałych o kilka kilometrów.Na tej rzece łowimy wpuszczaki. Są stanowiska na których podczas zawodów łowi się nawet ponad setkę ryb i takie na których trudno o kilka. Taktyka zakłada szybkie przełowienie całości a następnie powrót na najlepsze miejscówki. Mój sędzia przed turą opowiada, że jest byłym komandosem a dodatkowo uprawia wspinaczkę  . Oznajmia też, że na naszym stanowisku są dwa miejsca z rybami. W pierwszej miejscówce łowię dwie ryby.Następnie przeżywam szok związany ze wspinaczką wzdłuż rzeki. Kilkumetrowe skały,podciąganie się, szpagaty, przysiady. Dla kogoś kto waży sto kilogramów jak ja to nie są naturalne okoliczności łowienia ryb. Po pół godzinie docieramy do miejscówki nr. 2. Tam łowię dwie ryby w tym jedyną dziką i ruszamy dalej w poszukiwaniu szarfy kończącej stanowisko. Sędzia kilkukrotnie powtarza, że pozostali nie dotarli tak daleko.W końcu powiedział, że górnej szarfy chyba nie ma bo po takich skałach nikt nie poszedł jej zawiązać a ryby są tylko w już obłowionych dołkach. Wracamy na złamanie karku.Zaliczam kilka upadków na skałach. Do końca nie łowię już ryby i czuję się jak w jakimś śnie w którym wszystko się nie udaje.
[link widoczny dla zalogowanych]
Jedyna pociecha to to, że okolica jest bajecznie piękna z naturalnymi marmurowymi blokami.
Koledzy z drużyny także nie mają dobrych wieści.
Tura ostatnia decydująca. Mam stanowisko w którym w pierwszej turze było złowionych kilkanaście ryb a następnie zero, jedna i dwie rybki. Pierwsze pół tury zgodnie z założeniami łowię pod brzegami nimfą i metodą dry-drop. Efekt to pstrążek na 14cm. Idę na górę stanowiska gdzie woda przelewa się przez próg czterema strumieniami tworząc małe dołki. Obławiam je nimfą rzucając wielokrotnie. Po dosłownie trzydziestym przeprowadzeniu łowię jednego pstrążka na 20cm (duży).
Koniec. Dzwonimy do siebie przekazując słabe wieści. Wygrali Francuzi, Hiszpanie i Czesi. W takim łowieniu są najlepsi i zwyczajnie zasłużyli na najwyższe laury. Powiedzmy sobie uczciwie, że w łowieniu 15 centymetrowych pstrążków nie jesteśmy specjalistami.
Obserwacje
. Po zawodach porozmawialiśmy z kilkoma zawodnikami- zwycięzcami. Okazuje się, że nie obławiali całych stanowisk tylko wyselekcjonowane miejsca. Omijali duże kamienie, wolną i głęboką wodą. Łowili Dry dropperem z tym, że zmodyfikowanym z nimfą o trzy milimetrowej kulce plus sucha muszka. Rzut w górę a właściwe tempo ściągania takie by sucha nie zatonęła.
[link widoczny dla zalogowanych]
Najlepsi na takich łowiskach mają też szczególne predyspozycje fizyczne. Szczupli, niscy, wysportowani jak alpiniści, skoczni jak sprężyna.
Muszki Portugalii
[link widoczny dla zalogowanych]
Muszki Hiszpanii
[link widoczny dla zalogowanych]
Wnioski. Z tego co wiem to w Portugalii nigdy nie odnosiliśmy sukcesów To zdecydowanie inne łowienie, którego powinniśmy się nauczyć. Tym razem nie wypracowaliśmy dobrego sposobu. Sam mogę tylko przeprosić. To oczywiste, że chciałem połowić znacznie lepiej obronić ubiegłoroczny polski tytuł, podobnie jak wszyscy z drużyny. Serdecznie dziękuję chłopakom z drużyny za współpracę. Dziękuję też firmie Traper za wyposażenie w znakomity sprzęt,który przeszedł z powodzeniem naprawdę ciężkie testy. Łowienie było tak ciężkie,że straciłem kilka kolców w butach, ubyło mi też kilogramów a przybyło siwych włosów.
To była dobra życiowa lekcja.
[link widoczny dla zalogowanych]
Koniec.
Post został pochwalony 4 razy
Ostatnio zmieniony przez Piotr Zieleniak dnia Śro 5:52, 31 Maj 2017, w całości zmieniany 9 razy
|
|
FAQ
Szukaj
Galerie 
Użytkownicy 
Rejestracja
Profil 
P.W. 
Zaloguj
. Zapraszam zainteresowanych na mój profil na FB, wyniki po sesji 3 a i filmik z Łukaszem się trafi 
